Parkinson Hotel 2, Boodschappers van De Dood, Klaverblad 14.11.18

Op zondag 25 november om 19.00 uur vindt in Theater de Speeldoos de presentatie plaats van het boek ‘Parkinson Hotel 2, Boodschappers van De Dood dat is geschreven door Frank van Empel uit Vught. Het boek wordt aangeboden aan de dansers van switch2move Andrew Greenwood en Eirini Kreza.

Frank van Empel publiceerde in 2015 de eerste dialoog met zijn ongenode gast Parkie, die model staat voor de Ziekte van Parkinson. Nu verschijnt de opvolger waarin de bijtende conversatie tussen Franky en Parkie wordt voortgezet. Naast Parkie hebben twee nieuwe boodschappers van De Dood ingecheckt: Prostata, de verpersoonlijking van prostaatkanker, en De Oude Man, die de tand des tijds als wapen gebruikt.

Angst voor verval en dood

Van Empel speelt met het besef van tijd en ruimte om zijn angst voor verval en dood te bezweren. Hij zoekt antwoorden in de literatuur, bij het biocentrisme, in de kwantum theorie, bij de oude Maya’s en in het dagelijks leven. Hij blikt terug naar zijn eerste jaren in de journalistiek, bij de Haagse Post, waar hij voor een leven lang inspiratie opdeed om experimenteel te schrijven.

Experimenteel is dit boek zeker, de schrijver springt in een oogwenk naar een ander, parallel universum en terug. Van de ontwaakzaal in Gent naar een Spaans strand. Van een desastreuze liefdesrelatie met Prostata naar haar moord. Franky, Prostata en De Oude Man zijn gebonden aan materie, aan een aards lichaam. 

Pag. 64: ‘De zwaartekracht en de wet van behoud van energie houden Prostata hier in ons universum gevangen en beletten haar naar andere universa te springen. Zij kan zich dan ook niet onttrekken aan haar noodlot, zoals Parkie dat wèl kan.’

Wanneer vijand van het eerste uur, Parkie, zich eveneens bedreigd voelt, staat hij hoteleigenaar Franky bij. Een roofoverval loopt slecht af voor de berover. Prostata krijgt de elektrische stoel. En, soms geeft Parkie een inzicht weg.

Het onzichtbare beest

Pag. 86: ‘Het gaat in het leven, net als in de literatuur, de beeldende kunst en het theater om de diepste kern van het eigen zelf. Om de ziel. Wat overblijft als je van de mens als verschijning eerst het lichamelijk omhulsel wegdenkt en daarop vervolgens ook het geestelijk lichaam, dat tot uiting komt in begrippen als willen, denken, voelen en begeren.’ 

Of dit echt is, is de vraag. De titel van het hoofdstuk luidt ‘Golden Fiction #1’. Fictie dus. Of een parallel universum? Fictie en non-fictie lopen dooreen in een poging om de werkelijkheid en daarmee het menselijk bestaan te doorgronden. Van Empel verantwoordt de constructie van zijn verhaal: “‘Ik maak alleen maar kans als ik de vijand weet te benoemen, zodat hij grijpbaar wordt,’ zo hield ik mijzelf voor. ‘De vijand in mijn hoofd halen en daar met hem afrekenen.’ En dus gaf ik het beest een naam: Parkie. Aanvankelijk nog tamelijk onschuldig, maar gaandeweg steeds nadrukkelijker, ontpopte Parkie zich als destructieve gast van Parkinson Hotel, zoals ik mijn fysieke lichaam gemakshalve noem, om het strijdtoneel concreet vorm te geven en af te bakenen, teneinde het onzichtbare beest in mij bij de kladden te grijpen en van repliek te dienen. Dat doe ik door mijzelf op zo’n moment voor te stellen als Franky, de eigenaar van Parkinson Hotel. In de derde persoon enkelvoud dus. Een fictief personage, dat mij als schrijver meer vrijheid van handelen en denken geeft en daardoor beter weerbaar en slagvaardiger maakt dan de onvervalste eerste persoon enkelvoud. Als het zo uitkomt, spring ik net zo makkelijk ook weer terug in de ik-stand. Ik wil een beeld schetsen van de toestand waarin ik verkeer en dat doel heiligt alle toegepaste methodieken en stijlen.”

Klaverblad, Vught 14 november 2018

Bestel een gedrukt exemplaar

Bestel EPUB3 (controleer of uw E-reader dit formaat ondersteunt)

Categories:
Recensies