Caro Sicking
Caro Sicking (Tilburg, 1963) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit van Leiden, waarna ze werkzaam was bij ondermeer Galerie Tegenbosch in Eindhoven en Galerie Hüsstege, ‘s-Hertogenbosch. Lambert Tegenbosch zette haar aan tot het schrijven over beeldende kunst.
In 1996 verzette Caro haar werkzaamheden naar de sociaal-juridische begeleiding van uitgeprocedeerde vrouwen en kinderen, maar bleef publiceren in kunstbladen en schreef diverse monografieën over beeldend kunstenaars, waaronder Michel Seuphor, Piet Teraa, en haar vader, Joost Sicking.
Sinds 2003 werkt Caro als zelfstandig schrijver, vaak samen met Frank van Empel. Samen publiceerden zij ondermeer Thuis, over dak- en thuislozen in Amersfoort en Beleef 2030, 4 toekomstscenario’s voor de energiewereld. Najaar 2013 brachten zij JES! Towards a Joint Effort Society over een nieuw politiek engagement model uit. 2014: Essay ‘De Terugkeer van de Mens in de Stad’ in Het Nieuwste Brabant, multimediaal project over de ontwikkelingen in Brabant. April 2015: Gewoon Doen, ongewoon ondernemen over werknemerscoöperaties van schoonmakers en zorgverleners, met co-auteur Remmelt Schuuring.
Naast non-fictie publiceerde Caro tevens de romans Nin, Wat de Hel! en Asfour, over verraad.
Frank en Caro hebben samen vijf kinderen en richtten Stichting Afrisina op ter ondersteuning van Ethiopische jongeren in Europa. Naast de online platforms nonfiXe the power to differ en Ecolutie be the change, richtten ze Studio nonfiXe op in 2010. Sindsdien voeren ze samen met anderen projecten uit, zoals ‘Parkinson Hotel, van, voor en door mensen met Parkinson en hun naasten’ en ‘DeDooieKunstenaar, het dilemma der erfgenamen’.
Categories:
Auteurs